DLB on Stage 2017 |
organisation: DLB on Stage artist: Guy Verlinde & The Houserockers |
© Rootsville 2017 |
review & photo: Freddie |
|
'DLB on Stage', dat is thuis komen bij onze vrienden uit Wallonië. Ook al wordt de plak hier gezwaaid door de youngsters Margaux en Loli toch zijn Françoise en Michel in Vlaanderen de gezichten van DLB. Overal op Vlaamse (blues)wegen kom je Françoise en Michel wel tegen. Sinds een paar jaar zijn we door toedoen van Chilly Willy hier terecht gekomen. Eén grote familie hier in de tent aan de kerk en daardoor is het haast onmogelijk geworden om er weg te blijven. Vorig jaar stond hier Johnny Mastro & His Mama's Boys op het podium samen met de revelatie uit de EBC 2015, het Zwitserse duo 'The Two'. in 2015 was het hier een thuismatch voor 'Fred & The Healers' met als Radio en TV waren alom aanwezig en dus moest Margaux als 'MC' haar beste beentje voorzetten, een taak die ze zonder al teveel moeite tot zich nam. Opmerkelijk ook dat dit jaar het de eerste keer is dat er delegaties vanuit Vlaanderen zijn afgezakt. Zo is er volk van 'Oetslovenblues' te bespeuren maar ook de zwarte hemden van 'Gevarenwinkel' waren onmiddellijk een 'eyecatcher' en dus met Vic en Ron, more drinkin' guys. Zaterdag 13 mei wordt er hier de aftrap gegeven door de 'Rockin' & Drinkin' Guys'. Dit trio komt uit Doornik (Tournai) en bestaat uit Jérôme Rasson (guitar & vocals), Antoine Olivier (drums) en Guillaume Durieux (doublebass, vocals & harp). Deze explosieve rockin’ youngsters vieren dit jaar hun eerste decennium on stage en lieten zich beïnvloeden door de rockabilly en rock 'n roll uit de fifties, maar leggen ook een beetje country en blues in hun accenten.
Let's Get Starded' was niet zomaar een eerste nummer maar pakten de aanwezigen meteen in. Zanger en gitarist Jérôme Rasson was zo eentje die je ergens voor het hun aantreden een beetje doelloos zag rond dwalen backstage maar eenmaal 'on stage' onderging hij een ware metamorfose. Wat we te zien kregen was een iemand die zijn 'six strings' meer dan onder controle heeft en waarbij hij ook een soort humor aan de dag legt zonder al teveel emotie waar je moeilijk naast kunt kijken. Verder is er ook nog Guillaume Durieux aan de doublebass en samen vormen ze een goed geolied geheel die naast een goed uitgekiende playlist de nodige show aan de dag komen te leggen in hun rhyhtm 'n blues. Nummers als 'Linda Lou', 'Stone in My Shoe' of 'It's Too Late', ze hoeven geen 'fine tuning' meer, ze staan er net als deze 'Rockin' & Drinkin' Guys'. Geweldige opener van 'DLB on Stage' en iedereen tevreden hier op 'Place Saint-Ghislain'.
Als tweede band van de avond komen we al meteen uit op wat een headliner zou kunnen zijn. Deze 'Voodoo Casino' heeft zich op relatief korte termijn omhoog gewerkt naar een formatie die je zonder fout moet gezien hebben. Spil rond deze 'roulette' is de in St Gilles wonende Ghalia Vauthier en samen met Gaspard, Thibault, Vinch en Rudy vormt ze 'Voodoo Casino'. Met een mix van Deep Blues, Rhyhtm 'n Blues en Rockabilly wisten ze in een mum van tijd hun eigen 'VoodooBilly' te creëren met nummers die veelal het werk zijn van Ghalia.
Met hun mix van rauwe blues en rockabilly laat een diepe indruk op je na en met frontvrouw Gahlia lijkt het erop of er terug een sterkere versie van een Imelda May is opgestaan, maar dan nog meer geraffineerder en ook in bezit van de juiste skills als songwriter. Rauw en intens met nummers als 'Hoodoo Evil Man' of 'Let The Demons Out', maar ook geniaal genoeg om covers als 'I'm Shakin' van 'Little Willie John' terug nieuw leven in te blazen. Het lijkt alsof 'The Blasters' en 'Jack White' hier te samen komen. 'All The Good Things' is een nummer van deze 'Voodoo Casino' maar ook een gegeven dat alles bij hen in de juiste plooi komt te vallen en helaas ook het einde vanhun passage hier op 'DLB on Stage'. Volgende maand is er de release van hun debuutalbum maar vanavond zijn we hier eerst nog toe aan een bisnummer...and high class they went!
Met 'Shapeshifted' zitten we bij een groep uit Gent. voor hun vette rock 'n roll haalden ze hun invloeden bij de 'Rolling Stones' maar ook bij Iggy Pop waarbij ook enig accent uit de Britse blues revolutie. Hun muziek brengt ons enigszins terug in de tijd maar door er hun eigenschwung aan te geven klinken ze toch ook wel eigentijds. Deze bandleden hebben al een Een 'DLB' zonder rock kan je hier haast moeilijk indenken en dus zitten ze hier met deze 'Shapesfited' gebeiteld. Outstanding 'kick ass' rock waarbij de inbreng van de keyboards voor een welgekomen heropleving zorgen. Alsof Deep Purple en Emerson, Lake & Palmer hier in een reünie samen een concert staan te geven. Rauwe diep doordringende rock met stevige beats op nummers als 'Keep My Demons On A Leach' en 'Victimized' en een tent die lijkt alsof ze allemaal headbangers uit de 70-ties zijn. Doordat dit vijftal uit het Gentse zijn komt er bij mij toch met enige weemoed het beeld van 'Give Buzze' terug opdoemen. Met 'Gotta Boogie' gaat het dak er hier zo goed als af en met 'Parachute Woman' zitten we stevig in de rock periode toen we allemaal nog rebels waren. Ondenkbaar om deze formatie hier zomaar te laten vertrekken. 'Shady' maar dan niet in alle tinten grijs maar gewoon 'black & white' zoals rock hoor te zijn.
Time flies when you're having fun en zo zitten we hier al aan de 'grande finale'. Een van onze hedendaagse boegbeelden in de blues is zonder meer Guy Verlinde. Ook al draait hij toch al wel een tijdje mee toch blijft hij bijzonder populair. Eén van de redenen daarvoor is zijn diversiteit die hij weet te brengen in de blues. Van solo, over zijn 'Mighty Gators' naar een 'Hound Dog Taylor Tribute' en nog niet zo ver in het verleden ook voor diegene die het ietsje rauwer en steviger willen samen met 'The Houserockers'.
Ik dacht dat het voor mij al een lange autorit was geweest maar want dan gezegd van die van Richard van Bergen. Drie uur in de wagen om hier 'Devant Les Bois' te leren ontdekken en dus geven we deze guitaslinger alle tijd om te acclimatiseren. Erik Heirman aka King Berik en Guy Verlinde die hadden de gemoedelijke sfeer hier al een tijdje kunnen opsnuiven en voelden zich al zo goed als ingeburgerd. Op de klok is het 11.30PM als 'Guy Verlinden & The Houserockers' te tonele verschijnen. Wanneer ze aanzetten met de aanstekelijke binnenkomer 'How How How' kan je denken, hoe intenser kan het nog gaan worden hier. They just getting started en het lijkt alsof de blues adepten denken van 'Hound Dog' is in da house. Met de vette slide op 'I'm Been Waiting' hoeven we niet meer te wachten op een reïncarnatie van Theodore Roosevelt Taylor (1915-1975), ze is er met Guy 'Hound Dog' Verlinde. Let's talk about sex, Let's Get It On en dit was meteen het moment voor een Waalse fan (naam bekend ;-)) om al shaked het podium te bereiken 'You Gotta Shake' kan je hier wel letterlijk interpreteren want het lijkt alsof gans 'DLB on Stage' hier in trace is. 'Freddie's Blues' is er ook eentje van de 'Hound Dog' en verscheen postuum op zijn album 'Beware Of The Dog' in 1976. Eerlijk, ik kende hem toen niet persoonlijk ;-)...is natuurlijk opgedragen aan een van de Kings. 'Jungle Fever' kan je ook terug vinden op het album 'How How How' en is nu eens geen nummer van Mr. Taylor maar een vette swamp blues dat is ontsproten uit hersenspinsels van Guy Verlinde en Richard van Bergen.
Met 'That Baby Don't Love Ya' zitten we aan het einde van deze 'DLB on Stage' en gaat helaas alle aandacht van 'that baby' naar Guy Verlinde. Bissers, allee ja dan...and so let's the party get started....How How How, just down that line!!! Onderweg naar huis tweemaal geflitst of waren het de flashbacks naar een uitstekende editie van 'DLB on Stage'...
|
more pics on  |
gevolg dat er niet meer aan het podium te komen viel. Dat jaar stonden hier ook Den Huibbe en zijn Willy's op het podium. Ook de Boogie Beast passeerden hier reeds de revue en hun wintereditie in november trekt ook steevast een volle zaal. 
Een drietal waarvan je al bij het eerste nummer zegt, die staan er. Daar waar bij aanvang alles nog in het teken stond van onstuimige rockabilly veranderde dit na enkele nummers in een meer dan positieve zin. Na het wegvallen van de 'Sniffers' en daardoor ook van drummer Piet vond ik toch dat er een leegte was komen te ontstaan op het podium. Ik miste al een tijdje dat dynamische waarbij een drummer zich in de kijker kon spelen. De drivin' grooves van 'snare' en cimbalen georkestreerd door een enorme bassdrum, wel dames en heren...er is terug een 'batteur' met gevoel met een combinatie van ritme, explosiviteit en show opgestaan. We give you Antoine Olivier.
'Kill My Baby' is hun opener en je zou voor minder wanneer je deze 
rijk verleden in onze muzikale cultuur en bestaan uit Marc Van der Eecken (vocals & guitar), Elia De Mey (guitar), Jurgen Van Haver (Hammond) en de ritme sectie bestaande uit Nico De Zutter (bass) en Bruno Meeus (drums).
Hun nieuwste album 'How How How' is sinds begin 2017 te verkrijgen en het is in die hoedanigheid dat 'Guy Verlinde & The Houserockers' hier vanavond de tent zullen doen daveren. 'The Houserockers' dat zijn Nederlander 'Richard van Bergen' en drummer 'King Berik'. So let's rock with these houserockers.
wat zowel Guy als wij nog wel een beetje te vroeg vonden, maar zo zie je Guy, je zaait wat je oogst. Met 'Give Me Back My Wig' is de geest van Hound Dog Taylor and The Housrockers alom vertegenwoordigd want dit nummer kan je ook terug vinden op het debuutalbum van de echte Hound Dog uit 1971. 
